Ebeveynlik bu hayattaki en büyük mutluluklardan ve sorumluluklardan biridir. Çok az şey daha büyük bir alçakgönüllülük yaratır ya da daha büyük ödüller verir. Bu görev için kendimi yetersiz hissetsem de, baba olmayı seviyorum (umarım hiçbir zaman babacığım demek için fazla “yetişkin” olmazlar ve bana Baba demeye başlamazlar)! “İş başında eğitim” almaya devam ediyorum, ancak Hristiyan ebeveynliği denen bu harika bağda çalışmaya devam ederken uymayı arzuladığım birkaç emir var (belki sizin de aşağıya ekleyeceğiniz bazı “emirler” olabilir).
- Çocuklarına ya da onların geleceğine tapmayacaksın.
Tanrı’nın yüceliği için yaşarız ve en yüksek çağrımız ışığında ebeveynlik yapmaya çalışırız. Çocuklarımızı ne kadar sevsek de onlar için yaşamıyoruz.
- Kendinizi mükemmel bir Hristiyan aile olarak görmemeli veya göstermemelisin.
Bizler ve çocuklarımız lütfa muhtaç günahkârlarız. Kendimizden mükemmellik beklemiyoruz, çocuklarımızdan da bunu beklemeye cesaret edemeyiz.
- Çocuklarınızda Hristiyan inancını salt ahlakçılıkla değiştirmeyeceksin.
Çocukların ahlaklı bir yaşam sürmelerini arzuluyoruz, ancak çıplak bir ahlakla değil. Onların yaşamlarının Mesih’in sevgisiyle yenilenmiş bir yüreği yansıttığını görmek için emek veriyor, dua ediyoruz.
- Oğullarınıza ve kızlarınıza (hatta onların genç arkadaşlarına) karşı sabırsız olmamalısın.
Rab’bin bize bahşettiği sabır ve dayanma gücünün aynısını çocuklarımıza da göstermek istiyoruz (elimizden geldiğince). Rahatsızlık, öfke ve çabuk sinirlenme kapımıza dayanır ve biz de bunları tutmak için çabalarız.
- Çocuklarınıza düzenli aile ibadetlerinde önderlik etmeli ve her hafta Rab’bin evine yolculuk etmelisin.
Bizler Hristiyan ebeveynleriz ve ibadet Hristiyan’ın kalp atışlarıdır. Bu nedenle ibadet, Hıristiyan ebeveynliğimizde merkezi bir yer alır. Her bir gün, her bir hafta, her bir ay, her bir yıl, çocuklarımızı lütuf araçlarının (Söz, sakramentler ve dua) yoluna koymayı ve onları tüm dünyevi (ve göksel) zevklerin en büyüğüne dahil etmeyi arzuluyoruz: Üçlü Birlik olan Tanrı’ya tapınmak.
- Çocuklarınızdan zevk almalı ve onlara sevgi göstermelisin.
Çocuklarımızın her zaman bir hazine olduklarını bilmelerini ve sevgimizin güvencesinde huzur içinde olmalarını arzu ediyoruz. Onlar bize yukarıdan bir armağandır (Yakup 1:17) ve onlar için şükranla seviniyoruz.
- Çocuklarınızın iyiliği için evliliğinizi beslemelisiniz.
(Evli olan ebeveynler için) Evliliğimizin Hristiyan ailemizin temel taşı olduğunu biliyoruz. Evliliğimizin sağlığı ya da hastalığı ebeveynliğimize yansıyacağından, onun çarpık, başarısız ya da canlılıktan yoksun olmasına izin veremeyiz.
- Hristiyan ebeveynliğin temeli olduğunu bilerek Rab’bi tüm yüreğiniz, canınız, zihniniz ve gücünüzle aramalısınız.
Hristiyan ebeveynliğin Mesih’teki yaşamımızdan ayrı tutulamayacağının farkındayız. Dolu bir bardağın taşması altındakilere fayda sağlar.
- Ebeveynlikte kendi gücünüze değil, Mesih’in gücüne dayanın.
Mesih’ten ayrı olarak hiçbir şey yapamayacağımıza inanıyoruz (Yuhanna 15). Sonsuz meyve veren tohumlar ekmek istiyoruz ve bu yüzden Ebedi Bahçıvan’a güvenmeliyiz.
- Nihayetinde çocuklarınızı Cennetteki Babanızın bakımına emanet edeceksiniz.
Çocuklarımızı severiz ve onların iyiliğini isteriz ama bunu sağlayacak güce sahip değiliz. Ama bunu yapanı tanıyoruz ve O bizi seven ve iyiliğimizi isteyen Babamızdır. Ve O’na güvenebiliriz; çocuklarına nasıl iyi armağanlar vereceğini bilir (Matta 7).
http://www.thegospelcoalition.org/blogs/kevindeyoung/2015/07/24/ten-proposed-commandments-for-christian-parenting/ 28/7/2015 erişilmiştir. İzinle kullanılmıştır
